De stilte van de avond is zó stil
Hoorbaar wordt ’t vallen van het laatste ooft.
De nachten worden koud, de nevel kil
Waarin de wind de bruine blaren rooft
Als straks de zon al in de middag dooft,
De kruinen doodlijk zwart zijn, tegen wil
En dank van ’t warm septemberkleed beroofd,
Worden de volste dromen ijl en stil.
Laten wij daarom van de laatste gloed
Der herfst genieten zonder droefenis
De blaren geel zien worden zonder weemoed.
O, wilde wingerd van geronnen bloed,
Die brandend ons een eeuwig teken is,
Leer ons te leven met eenzelfde gloed.
Jan Wolkers
Maak jouw eigen website met JouwWeb