Liefdesverklaring....dag 72

Liefdesverklaring van een kat.

Als ik er zin in heb, ga ik rennen, lopen, ruiken.
Als ik ergens zin in heb, maakt het niet uit of het middag of nacht is, ik doe waar ik zin in heb.
Hier een lekkere geur, daar een paar herinneringen, ik zwerf rond, ga mijn neus achterna.
Ik heb geen roer nodig als de wind me ergens heen voert, alleen mijn pootjes om op ontdekking uit te gaan.
Lieve mensen, ik hou van jullie en ik zou jullie zo graag meenemen op mijn omzwervingen.
Ik zou jullie zo graag meer nalaten dan een mooie herinnering.
Ik ben geen pop die je rare kleertjes kunt aantrekken, zoals ik al zei.
Geen kat heeft zin om te paraderen ter meerdere glorie van jullie ego, geen kat wil op een affiche prijken.
Maak van ons geen marionetten die naar jullie pijpen dansen, maak van ons geen lachertje in huis.
We hebben al zoveel gegeven tijdens jullie slapeloze nachten.
Wat heeft het voor zin om van ons poppetjes te maken, ons naar jullie evenbeeld te vormen.
O ja, alles is moeilijk, ook het aantal jaren dat verstreken is en waarover iedereen zo goed kan liegen op een zeker moment.
En toch, bij het licht van een grijze kaars die zo goed past in de salon waar jij je hebt neergevlijd, bij de warmte van die vlam die scherper wordt ondanks al je fouten, je verdriet, alles wat je nog niet kunt zeggen, hou ik van je.
Ja zelfs als je me een diamanten halsbandje omdoet, waar ik last van heb, om met je status te pronken, heb ik sinds de dag dat ik geboren werd, je me in jouw handen nam, me in je armen warmde nog nooit zoveel van je gehouden.